[sbu_post_image]
علایم بیماری کلیه
نشانه های هشدار دهنده بیماری های كلیوی و دستگاه ادراری.
فشار خون بالا
پیدایش خون با پروتئین در ادرار.
آزمایش كراتینین خون، بالاتر از 2/1 میلی گرم در دسی لیتر در زنان و 4/1 میلی گرم در دسی لیتر در مردان(كراتینین ماده دفعی است كه توسط كلیه های سالم از خون خارج می شود. ) در بیماریهای كلیوی ، سطوح كراتینی در خون ممكن است افزایش یابد.
تكرار ادرار به ویژه در شب .
مشكل در ادرار كردن یا ادرار درد آور.
6- تورم در چشم ها، تورم دست ها و پاها به ویژه در كودكان
غدد فوق کلیوی یا آدرنال، دو غده مثلثی شکل هستند که در بالای کلیه ها قرار گرفته اند. غدد فوق کلیوی هورمون های مهمی تولید می کنند. اما اگر به هر دلیلی پزشک تشخیص دهد که این غدد برای حفظ سلامت فرد باید برداشته شوند، بدن فرد می تواند این وضعیت را تحمل کند.
در اکثر افرادی که دارای یک کلیه هستند مشکلی بروز نمی کند و فقط به آنها توصیه می شود احتیاط های لازم در زمینه محافظت از کلیه خود را فراموش نکنند.
ممکن است در فرد دارای کلیه منفرد تغییرات بسیار آهسته و خفیفی ایجاد شوند که جلب توجه نمایند، ولی در دراز مدت احتمال دارد این تغییرات به اقدامات یا درمان های خاصی نیاز پیدا کنند.
این تغییرات عبارتند از: افزایش خفیف فشارخون(که چند سال پس از اهدا یا از دست دادن کلیه ایجاد می شود)؛ وجود پروتئین در ادرار( معمولاً مقدار پروتئین ادرار افرادی که یک کلیه خود را از دست می دهند بالاتر از مقدار طبیعی است)؛کاهش سرعت تصفیه گلومرولی(GFR ).
تا زمانی که تغییرات مزبور تحت کنترل هستند بر سلامت و طول عمر فرد تأثیری نمیگذارند ولی باید برای پایش آنها با برنامه ی منظمی به پزشک مراجعه شود.
نکته: افراد دارای یک کلیه به رعایت رژیم غذایی خاص نیاز ندارند مگر آنکه دچار فشارخون بالا باشند که در این صورت باید رژیم کم نمک را رعایت نمایند. عدم استفاده از غذاهای پرپروتئین و نخوردن الکل و محدود نمودن مقدار کافئین مصرفی مفید است.
داشتن یک کلیه، مانع از انجام ورزش یا مسابقات ورزشی نمی شود. استفاده از لباس های محافظ مانند جلیقه های دارای بالشتک در بازی هایی مانند بسکتبال یا فوتبال موجب امنیت بیشتر می شوند.
دیالیز چیست؟
دیالیز(dialysis) در اصل واژه ای یونانی مرکب از «dia» به معنی «جداکردن» و«lysis» به معنی «ضعیف کردن» یا « معتدل کردن» است و به فرآیند جداسازی کولوییدها و مواد متبلور موجود در محلول، براساس سرعت انتشار انها در یک غشای نیمه تراوا اطلاق می شود. اما در اصطلاح پزشکی، دیالیز عبارت است از روشی برای برداشتن بعضی عناصر خاص از خون یالنفف بر اساس سرعت انتشار آنها در یک غشای نیمه تراوای خارج از بدن.
انواع دیالیز
دیالیز ممکن است به دو صورت انجام شود:** همودیالیز(hemodialysis) یا دیالیز خونی که در آن، مواد زاید و ناخالص خون برداشته و خارج می شوند. همودیالیز در بیماری نارسایی کلیه و بیماری های سمی مختلف انجام می شود و در آن، خون بیمار از دستگاه مخصوص دیالیز عبور داده می شودتا مورد انتشار (دیفوزیون؛diffusion ) و اولترافیلتراسیون(ulterafiltration ) قرار گیرد و سپس دوباره به جریان خون بازگردانده می شود.
دیالیز صفاقی(peritoneal dialysis ) برای اصلاح عدم تعادل مایعات یا الکترولیت های خون یا خارج کردن سموم، داروها یا سایر مواد زایدی که باید به طور طبیعی به وسیله کلیه دفع شوند صورت می گیرد و در آن، از پرده ی صفاق داخل شکم به عنوان یک غشاءِ قابل انتشار استفاده می شود.
دیالیز صفاقی را می توان به طور منظم در منزل نیز انجام داد. برای انجام دیالیز صفاقی، تحت بی حسی موضعی، کاتتر(لوله پلاستیکی مخصوص دیالیز صفاقی) در صفاق قرار داده و بخیه می شود و به جای هوای داخل کاتتر، مایع مخصوص دیالیز قرار می گیرد تا از ورود هوا به حفره ی صفاق پیشگیری شود.
الکترولیت های مورد نیازاز طریق اُسموز، دیفوزیون و فیلتراسیون و از راه صفاق دارای عروق به رگ های خونی شکم وارد و مواد زاید خون را از راه همین رگ ها به مایع دیالیز برمی گرداند. سپس مایع دیالیز در اثر نیروی جاذبه از حفره صفاقی تخلیه می شود.
منبع : متخصص اورولوژی تهران
