پروستاتیت التهابی، سرطان پروستات

 

رژیم غذایی سرطان پروستات

رژیم غذایی غنی از فیبر می تواند پیشرفت سرطان پروستات را در افرادی که بیماری آنها در مراحل اولیه سرطان تشخیص داده شده، کنترل کند.

میزان شیوع سرطان پروستات در کشورهای آسیایی و جوامع غربی یکسان است، اما در کشورهای غربی پیشرفت این بیماری بیشتر مشاهده می شود. علت این تفاوت مربوط به رژیم غذایی سرشار از فیبر است.

برای انجام این تحقیق به رژیم غذایی گروهی از موش های آزمایشگاهی ترکیبی به نام اینوزیتول هگزافسفات (IP6) افزوده شد. IP6 یکی از اجزای عمده و اصلی در رژیم های غذایی غنی از فیبر است. گروه کنترل شامل موش هایی بود که از این ماده استفاده نمی کردند. سپس برای ارزیابی پیشرفت سرطان پروستات از MRI استفاده شد.

در پایان این مطالعه مشاهده شد که حجم تومور به میزان قابل ملاحظه ای کاهش یافته است و این به دلیل اثر ضد آنژیوژنز (ضد رگ زایی) IP6 است.

“آنژیوژنز یا رگ زایی به فرآیند تشکیل عروق خونی جدید از عروق پیشین گفته می شود. این فرآیند نقش مهمی در وقایع فیزیولوژیک مانند رشد و نمو، ترمیم زخم و تولید مثل دارد. علاوه بر این در پیشرفت پدیده های پاتولوژیک و بروز بیماری های مختلف به خصوص رشد و گسترش تومور (متاستاز) نیز حایز اهمیت است. در سال های اخیر مهار رگ زایی و خاصیت ضد آنژیوژنز به عنوان ایده ای نوین در کنترل و درمان بسیاری از اختلالات به ویژه رشد و متاستاز تومور مطرح شده است.” (مترجم)

اجزای فعال موجود در رژیم غذایی سرشار از فیبر از تشکیل عروق خونی جدید در تومورهای پروستات جلوگیری می کنند. تومورها برای تامین انرژی خود نیاز به عروق خونی جدید دارند. بدون وجود انرژی، سرطان پروستات قادر به رشد و گسترش نیست.
IP6 سرعت متابولیسم گلوکز در تومور را کاهش می دهد. مکانیسم احتمالی اثر IP6 بر ضد متابولیسم، ناشی از کاهش پروتئینی به نام GLUT-4 است که در انتقال گلوکز نقش دارد.

محققان از مدت ها پیش به دنبال بررسی تفاوت های ژنتیکی بین جوامع آسیایی و کشورهای غربی بودند تا بتوانند تفاوت موجود در میزان گسترش سرطان پروستات در این دو نوع نژاد را توجیه کنند، اما مطالعه اخیر نشان داد که این تفاوت مربوط به ژنتیک نیست و از رژیم غذایی ناشی می شود. در رژیم غذایی آسیایی به دلیل مصرف زیاد فیبر، میزان دریافت IP6 بالاست اما در رژیم غذایی کشورهای غربی این ماده معمولا یافت نمی شود.

حبوبات، میوه ها، سبزیجات و غلات سبوس دار منابع غذایی فیبر هستند.

افزایش حجم پروستات  ربطی به گروه مردان در معرض خطر ندارد.به علتی هنوز ناشناخته، پروستات تمام مردان با افزایش سن، از 40 سال به بعد، حجم بیشتری پیدا می‌کند. این پدیده ای طبیعی است. در عوض، تمام مردان دچار مشکل در ادرار کردن نمی‌شود، و زمانی که این مشکل پیش می‌آید، آنها این موضوع را خیلی جدی نمی‌گیرند.

پروستاتیت التهابی

پروستاتیت التهابی بدون علامت هنگامی تشخیص داده می شود که سلول های مبارزه کننده با عفونت وجود دارند ولی نشانه های شایع پروستاتیت مانند اشکال در ادرار کردن، تب، کمردرد و دردلگن و غیره یافت نمی شوند.

تشخیص پروستاتیت التهابی

با آزمایش مایع منی یا بافت پروستات می توان بیماری را تشخیص داد.

پروستاتیت التهابی بدون علامت غالباً در هنگام بررسی سایر مشکلات و بیماری ها مثل ناباروری یا سرطان پروستات تشخیص داده می شود.

درمان پروستاتیت التهابی

این نوع پروستاتیت نیاز به درمان ندارد. در مردان مبتلا به ناباروری همراه با این نوع پروستاتیت از آنتی بیوتیک ها و / یا داروهای ضد التهاب استفاده می شود.

نکته:پروستاتیت، مسری نیست و جزء بیماری های مقاربتی به شمار نمی اید ولی با این حال ممکن است در نتیجه بیماری های مقاربتی مختلف ایجاد شود.

 رادیوتراپی خارجی سرطان پروستات

در این نوع رادیوتراپی، مقادیر زیاد پرتو به طور مستقیم به سلول های سرطانی تابانده می شوند. دستگاه به وسیله رادیوتراپیست کنترل می شود. از آنجا که از پرتوها برای کشتن سلول های سرطانی استفاده می شود محافظهای مخصوص برای محافظت از بافت های اطراف منطقه تحت درمان به کار می روند. پرتو درمانی بدون درد است و معمولا، فقط چند دقیقه طول می کشد و به مدت چند هفته، روزی یک بار انجام می شود.

رادیوتراپی داخلی (ایمپلنت درمانی) سرطان پروستات

در این نوع رادیوتراپی دانه های رادیواکتیو کوچک (که هر یک به اندازه یک دانه برنج هستند) به طور مستقیم در داخل تومور سرطانی پروستات کاشته می شوند. این کار ممکن است به صورت موقت یا دایمی انجام شود. دانه های رادیواکتیو مقادیر کمی از پرتو را برای مدت چند هفته یا چند ماه ساطع می کنند.

عوارض رادیوتراپی: عوارض رادیوتراپی ممکن است شدید یا خفیف باشند و یا ممکن است به طور کلی عارضه ای ایجاد نشود. عوارض احتمالی رادیوتراپی خارجی عبارتند از: اسهال (با یا بدون وجود خون در مدفوع) و التهاب روده ی بزرگ (کولیت)، مشکلات مرتبط با ادرار کردن، درجاتی از ناتوانی جنسی (به صورت اشکال در نعوظ یا حفظ آن) که ممکن است در مدت دو سال از رادیوتراپی موجود باشد و خستگی (به ویژه در هفته های آخر رادیوتراپی). عوارض احتمالی رادیوتراپی داخلی عبارتند از: کمی خونریزی که به زودی پس از قرار دادن دانه های رادیواکتیو ایجاد می شود، گاهی دفع شدن دانه های رادیواکتیو از راه ادرار و تحریک شدن راست روده (رکتوم).

 درمان سرطان پروستات با هورمون

هورمون مردانه تستوسترون که قسمت عمده آن در بیضه به وجود می اید موجب رشد سلول های سرطانی پروستات می شود. کاهش مقدار این هورمون می تواند موجب کوچک شدن و کم شدن فعالیت سرطان پروستات شود. هدف از هورمون درمانی، پایین آوردن سطح هورمون های مردانه به ویژه تستوسترون در بدن است.

هورمون درمانی موجب علاج سرطان نمی شود و اغلب در افرادی به کار می رود که سرطان آن ها انتشار یافته یا پس از درمان، عود کرده است. اکثرل مطالعات نشان داده اند که چنان چه درمان هورمونی به طور زودرس شروع شود بهتر اثر می کند.

هورمون درمانی با چند روش انجام می شود که عبارتند از:

برداشتن بیضه ها به وسیله ی عمل جراحی (اُرکیکتومی؛ orchiectomy): با این کار از ترشح هورمون مردانه که موجب تحریک رشد سرطان پروستات می شود جلوگیری به عمل می آید.

داروهای همسان (آنالوگ) LHRH (هورمون آزاد کننده هورمون لوتئینیزه کننده): این داروها مقدار تستوسترون تولید شده در بدن را از طریق تداخل با سیگنال های شیمیایی طبیعی ارسال شده از غده هیپوفیز به بیضه ها کاهش می دهند.

 

منبع : راهنمای پزشکی خانواده- پروستات و بیماری های آن،دکتر پروستات تهران