پروستات بزرگ،درمان سرطان پروستات

[sbu_post_image]

علایم پروستات بزرگ شذه

همانطور که گفته شد بسیاری از مردان مبتلا به بیماری بزرگی پروستات فاقد علائم می باشند. اما زمانیکه بزرگی پروستات در روند ادرار کردن دخالت کند منجر به بروز علایمی نظیر جریان ضعیف ادراری، احساس عدم تخلیه کامل مثانه، تأخیر در شروع ادرار، احساس ادرار کردن مکرر، بیدار شدن از خواب در شب جهت ادرار کردن و نیاز به زور زدن برای ادرار کردن خواهد شد.

این علائم ثانویه به اثر بزرگی پروستات برروی پیشابراه و بعد از آن برروی مثانه می باشد. در مراحل اولیه عضلات مثانه می توانند بر تنگی پیشابراه غلبه کند، اما بعداً عضلات مثانه ضخیم تر، حساستر، و قوی تر خواهند شد که سبب احساس ادرار مکرر می شود.در بعضی موارد زمانیکه پروستات بزرگ می شود، چنان پیشابراه را تحت فشار قرار می دهد که مثانه قادر نیست بر این نیرو غلبه کند، لذا نمی تواند بطور کامل تخلیه شود.

اگر عفونت ادراری ایجاد شود ممکن است علایمی نظیر حس درد و سوزش در ادرار کردن رخ دهد. در تعداد کمی از موارد مبتلا به بزرگی خوش خیم پروستات، این حالت ممکن است منجر به بروز عفونتهای مکرر ادراری، عدم تخلیه کامل ادرار و آسیب های تدریجی به مثانه و کلیه ها شود.

بافت پروستات بزرگ و متورم شده و نهایتا جریان خروج ادرار را قطع می‌کند، در نتیجه ادرار درون مثانه باقی می‌ماند. بزرگی خوش خیم پروستات معمولا در مردان بالای ۶۰ سال رخ می‌دهد‌ (مردان زیر ۵۰ سال ندرتا دچار آن می‌شوند). علت غالب بزرگ شدگیهای پروستات بزرگی خوش خیم می‌باشد.

بزرگ‌شدن خوش خیم پروستات

در مردان جوان، پروستات تقریبا به اندازه‌ی یك گردو است. با افزایش سن اندازه‌ی این غده نیز افزایش می‌یابد. به این افزایش اندازه، بزرگ شدن خوش خیم پروستات BPH)) گفته می‌شود.

این فرایند از 30 سالگی شروع می‌شود و اغلب موارد بعد از 50 سالگی علائم پدیدار می‌شوند. بزرگ شدن پروستات كه بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود علائمی ‌ایجاد می‌كند.

هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) در مردان بالاتر از 40 سال رخ می‌دهد که در آن پروستات اغلب تا حدی بزرگ می‌شود که ادرار کردن مشکل می‌شود. علت هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات دقیقا معلوم نیست، گرچه این عارضه با غذاهای پرچربی، سابقه خانوادگی و هورمون‌ها ارتباط دارد.

به هر حال این عارضه خوش خیم است و سرطانی نمی‌شود. علایم این بیماری شامل تکرر ادرار(نیاز مکرر به رفتن به توالت) یا دیر شروع شدن جریان ادرار است.

اگر پروستات بیش از حد بزرگ شود، ممکن است پیشابراه را ببندد و مانع جریان ادرار شود. بزرگی خوش‌خیم پروستات را می‌توان با روش‌های دارویی، انجام جراحی‌هایی با کمترین برش و در موارد شدید با جراحی برای برداشتن پروستات درمان کرد.

برای اینکه از یک آزمایش بتوان برای بیماریابی گسترده یا غربالگری استفاده کرد، این آزمایش باید:
1-حساسیت بالا داشته باشد، یعنی درصد بالایی از موارد بیماری را بتواند کشف کند و موارد معدودی بیماری را نتواند پیدا کند.

مهم‌تر از همه این آزمایش باید بتواند به درمانی منجر شود که کیفیت زندگی بیمار را بهبود بخشد یا طول عمر او را افزایش دهد. به عبارت دیگر سودمندی این آزمایش باید بیشتر از ضررش باشد.

در حال حاضر روش‌های آزمایشگاهی برای آزمایش PSA قابل اعتماد و قابل‌تکرار هستند. برای انجام این آزمایش تنها یک نمونه خون لازم است، بنابراین این آزمایش بی‌خطر است.این خصوصیات به همراه این عقیده کلی که تشخیص زودرس بیماری به درمان آن کمک می‌کند، باعث شده است، استفاده از آزمایش PSA برای بیماریابی سرطان پروستات این همه پرطرفدار شود اما در مورد حساسیت و اختصاصیت، این آزمایش به طور نسبی پایین است و هزینه‌ کم و بی‌خطر بودن آزمایش در مورد قدم بعدی درمانی صدق نمی‌کند.

چرا که این در مرحله باید نمونه‌برداری بافتی از پروستات انجام داد که عملی تهاجمی و گران‌قیمت است و همچنین در مراحل بعدی باید به درمان‌هایی پرداخت که ممکن است سودمندی‌شان بیش از ضررشان باشد. این وضعیت به دلیل محدودیت‌های خود آزمایش PSA و سیر غیرمعمول سرطان پروستات است.

غدهٔ پروستات در مسیر مجرای ادرار همهٔ مردان قرار دارد. با افزایش سن این غده بزرگ می شود و در برخی از مردان مشکلاتی را در ادرار کردن ایجاد می کند.
توجه به علائم و درمان به موقع بزرگی غدهٔ پروستات از ایجاد مشکلات بیشتر و شدیدتر جلوگیری خواهد کرد. اگر هریک از علائم زیر را دارید برای بررسی وضعیت غدهٔ پروستات به پزشک مراجعه کنید:
– بعد از اتمام ادرار، احساس می کنید ادرارتان کاملاً خالی نشده است .
– با فاصلهٔ زمانی کمتر از ۲ ساعت دوباره مجبور هستید برای ادرار کردن به دستشویی بروید.
– هنگام ادرار کردن چند بار ادرار قطع و دوباره شروع می شود.
– نگه داشتن ادرار سخت شده است .
– فشار جریان ادرار نسبت به قبل کم شده است .
– وقتی برای ادرار کردن به دستشویی می روید برای شروع ادرار مجبورید زور بزنید.
– بعد از رفتن به رختخواب چندین بار مجبورید برای ادرار کردن بلند شوید.
– سوزش ادرار دارید.
– ادرار قطره قطره می آید.

هورمون درمان سرطان پروستات با هورمون

عوارض درمان هورمونی ممکن است شدید یا خفیف باشند و یا ممکن است به طور کلی عارضه ای ایجاد نشود. عوارض احتمالی عبارتند از: گُر گرفتگی، درجاتی از ناتوانی جنسی (به صورت اشکال در نعوظ یا حفظ آن)، کاهش میل جنسی و بزرگ شدن پستانها.

درمان سرطان پروستات با هورمون

هورمون مردانه تستوسترون که قسمت عمده آن در بیضه به وجود می اید موجب رشد سلول های سرطانی پروستات می شود. کاهش مقدار این هورمون می تواند موجب کوچک شدن و کم شدن فعالیت سرطان پروستات شود. هدف از هورمون درمانی، پایین آوردن سطح هورمون های مردانه به ویژه تستوسترون در بدن است.

هورمون درمانی موجب علاج سرطان نمی شود و اغلب در افرادی به کار می رود که سرطان آن ها انتشار یافته یا پس از درمان، عود کرده است. اکثرل مطالعات نشان داده اند که چنان چه درمان هورمونی به طور زودرس شروع شود بهتر اثر می کند.

هورمون درمانی با چند روش انجام می شود که عبارتند از:

برداشتن بیضه ها به وسیله ی عمل جراحی (اُرکیکتومی؛ orchiectomy): با این کار از ترشح هورمون مردانه که موجب تحریک رشد سرطان پروستات می شود جلوگیری به عمل می آید.

داروهای همسان (آنالوگ) LHRH (هورمون آزاد کننده هورمون لوتئینیزه کننده): این داروها مقدار تستوسترون تولید شده در بدن را از طریق تداخل با سیگنال های شیمیایی طبیعی ارسال شده از غده هیپوفیز به بیضه ها کاهش می دهند.

منبع : کتاب راهنمای پزشکی خانواده- پروستات و بیماری های آن