آزمایشهایی که برای تشخیص بی اختیاری ادرار استفاده می شود
در ملاقات با پزشک،تاریخچه پزشکی و عادتهای دفع ادرار مورد بررسی قرار می گیرد.بررسی ناحیه مقعد و واژن نیز یکی از مواردی است که بصورت کامل انجام می شود.بررسی واژینال می تواند باعث آشکارسازی نابهنجاری هایی از قبیل نابهنجاری افتادگی پیشابراه،نابهنجاری های ساختاری در پیشابراه،سیستول و افتادگی مثانه شود. معاینه مقعد نیز برای بررسی و ارزیابی کشیدگی و تونوس اسفنکتر و باقیمانده احتمالی مدفوع مفید است.
یک سری آزمایش و تست های تشخیصی نیز از فرد بعمل می آید.آزمایش ها شامل نمونه هایی از خون و ادرار است.تست های تشخیصی نیز عبارتند از:
• سیستوسکوپیک
• اورودینامیک
• آزمایش فشار(Stress)
• Post-void residual (PVR)
• التراسوند(Ultrasound)
ü سیستوسکوپ:دراین روش یک لوله کوچک با دوربین بسیار کوچکی بر روی سر آن قرار دارد وارد مثانه می شود.پزشک می تواند از طریق آن هر گونه نابهنجاری در مثانه و مجاری ادرار را شناسایی کند.
ü اورودینامیک: در این روش یک لوله کوچک وارد مثانه می شود و عملکرد اسفنکترهای پیشابراه و مثانه مورد بررسی قرار می گیرد.
ü آزمایش فشار: در این آزمایش پس از وارد آوردن فشار به فرد بررسی می شود که آیا فرد دچار نشت ادرار شده است یا خیر.
ü آزمایش Post-void residual (PVR): در این روش از طریق لوله کوچکی که وارد مثانه شده است بعد از ادرار کردن باقیمانده ادرار در آن اندازه گیری می شود.
ü التراسوند(Ultrasound): از طریق امواج صوتی کلیه،پیشابراه،مثانه و حالب دیده می شوند
منبع:آتیه
