اختلالات آلت تناسلى

اختلالات آلت تناسلى مردانه شامل :التهاب آلت تناسلی،التهاب پیشابراه،نعوظ پایدار و دردناک (priapism)،انزال زودرس،عقیمی در مردان،علل عضوی ناتوانی جنسی میباشد که به بررسی آن میپردازیم.

التهاب آلت تناسلى

التهاب آلت تناسلى التهاب پوست ختنه‌گاه و نوک آلت تناسلى است. التهاب آلت تناسلى علل بسيارى دارد که عبارتند از:

 عفونت، تبخال دستگاه تناسلى. شانکروئيد. و قارچ‌هاى تک‌سلولى گوناگون. پوشيدن لباس زير مرطوب، عدم توانائى در پاک کردن ترشحات پنيرى شکل غدد چربى (Smegma) زيرپوست ختنه‌گاه، و واکنش حساسيتى نسبت به کاندوم يا کرم‌هاى پيشگيرى از حاملگي.

درمان التهاب آلت تناسلى

اکثر موارد التهاب آلت تناسلى با کشف علت و برطرف کردن آن خودبه‌خود برطرف مى‌شود. رعايت بهداشت اهميت دارد. اگر ختنه نشده‌ايد هنگام رفتن به حمام يا زير دوش پوست ختنه‌گاه خود را به عقب بکشيد و آن را با صابون و آب گرم براى پاک کردن ترشحات پنيرى شکل غدد چربي، بشوئيد. اگر در به عقب کشيدن پوست ختنه‌گاه دچار مشکل هستيد (تنگى سوارخ پوست ختنه‌گاه) در مورد انجام ختنه با پزشک مشورت کنيد. در صورت بروز قرمزي، تورم، درد، چروک، فوراً براى درمان آنتى‌بيوتيکى به پزشکى مراجعه کنيد.

براى جلوگيرى از تحريک پوست به‌وسيلهٔ تعريق پودر تالک (طلق) طبّى (مثل پودر دکتر آمون) روى کشالهٔ ران خود بپاشيد و در فصول گرم لباس زير و شلوار گشاد بپوشيد. لباس زير خود را روزانه و بعد از ورزش عوض کنيد.

التهاب پيشابراه

التهاب پيشابراه در مردان معمولاً در اثر يکى از بيمارى‌هاى مقاربتى ايجاد مى‌شود.

علائم التهاب پيشابراه

ترشح از آلت تناسلي، سوزش ادرار و تکرر ادرار. شايع‌ترين علل آن التهاب غيراختصاصى پيشابراه  و سوزاک است.

نعوظ پايدار و دردناک (priapism)

در بیماری پریاپیسم نعوظ پايدار و دردناک در غياب تمايل يا تحريک جنسى به‌وجود مى‌آيد. علل بیماری پریاپیسم متنوع است و شامل ايجاد لخته‌هاى خونى در لگن، تومورها، اختلالات عصبى و واکنش به برخى از داروها، مى‌شود. اغلب علت بیماری پریاپیسم هرگز کشف نمى‌شود.

درمان بیماری پریاپیسم

اين عارضهٔ جنبهٔ فوريتى دارد. وقت را تلف نکنيد، از کمپرس سرد استفاده کنيد و با پزشک تماس بگيريد، يا بى‌درنگ به مرکز اورژانس مراجعه کنيد. عدم موفقيت در درمان فورى اين عارضه ممکن است فوراً منجربه ناتوانى جنسى شود. درمان ممکن است مستلزم انجام بى‌حسى نخاعي، کاهش فشار از طريق جراحي، و مصرف داروهائى کاهش‌دهندهٔ فشار خون باشد.

انزال زودرس

انزال زودرس يکى از شايع‌ترين مشکلات جنسى مردان به‌ويژه در مردان جوان است. علل بروز انزال زودرس متنوع است و اغلب از اضطراب (ترس از حاملگى ناخواسته، ترس از سرايت بيمارى‌هاى مقاربتي، ترس از مرد حساب نشدن، يا حتى صرفاً ترس از غيراخلاقى بودن عمل) ناشى مى‌شود. اين نکته نيز بايد مورد توجه قرار گيرد که اکثر مردان قادر هستند ظرف حدود دو دقيقه بعد از شروع آميزش به اوج لذت جنسى و حالت انزال (ارگاسم) برسند، در حالى‌که زنان ندرتاً به اين زودى به اين حالت مى‌رسند. بنابراين آميزش جنسى مطلوب تقريباً هميشه بستگى به مردان دارد که ياد بگيرند چگونه رسيدن به اين نقطه اوج را به تأخير بيندازند تا با همسر خود هماهنگ شوند.

درمان انزال زودرس

روش‌هاى متعددى وجود دارد که مردان مى‌توانند با فراگيرى آنها مانع رسيدن خود به اوج لذت جنسى و حالت انزال شوند. نيازى به ذکر نيست که در تمرين اين روش‌ها بايد همسر فرد نيز نسبت به اين مسئله احساس همدردى کند، بنابراين ارتباط شخصى خوب اهميت دارد.

روش ”توقف و شروع“ مستلزم تحريک آلت تناسلى با دست يا از طريق آميزش جنسى تا رسيدن به اوج لذت و حالت انزال است. سپس تحريک به مدت ۲۰ تا ۳۰ ثانيه متوقف مى‌شود (حتى اگر عقب کشيدن لازم باشد) و بعد دوباره شروع مى‌شود. اين عمل سه يا چهار بار تکرار مى‌شود و بعد از آن اجازه داده مى‌شود که انزال روى دهد. با تجربه مکرر و وجود يک همسر فهيم، مرد فرا مى‌گيرد که دورهٔ آميزش را بدون مختل کردن آن، طولانى کند.

با روش ”اعمال فشار“ نيز مى‌توان از تحريک آلت تناسلى جلوگيرى کرد. در اين روش محل اتصال سر به تنه آلت ۳ تا ۴ ثانيه فشرده مى‌شود. اين عمل از رسيدن به اوج لذت جنسى و حالت انزال جلوگيرى مى‌کند و کمى حالت نعوظ را کاهش مى‌دهد. بعد از مدت کوتاهى ممکن است آميزش جنسى از سر گرفته شود.

مواد بى‌حس‌کنندهٔ متنوعى را مى‌توان در آلت تناسلى براى به تأخير انداختن حالت انزال، به‌کار برد. اين مواد معمولاً همراه با کاندوم استفاده مى‌شوند تا از بى‌حس کردن هم‌زمان همسر شخص جلوگيرى شود. تمرين اين روش‌ها قبل از آميزش جنسى احتمالاً اقدام معقولى است.

عقيمى در مردان

حدود نيمى از موارد نابارورى در اثر مشکلات مردان به‌وجود مى‌آيد. در برخى موارد ناتوانى جنسى که در بالا توضيح داده شد مسبب اين عارضه است، ولى اغلب تعداد کم اسپرم باعث آن مى‌شود. موارد زير از علل شايع تعداد کم اسپرم است:

– عقيمى و عفونت‌هاى قبلي:

 التهاب بيضهٔ ناشى از اوريون ممکن است با تأثير نامطلوب روى بيضه‌ها باعث کاهش تعداد اسپرم شود. بيمارى‌هاى مقاربتى به‌ويژه سوزاک به‌طور شايع‌تر باعث اين تأثير نامطلوب روى مجارى اسپرم مى‌گردند. براى اصلاح اين عوارض کار زيادى نمى‌توان کرد، اگرچه در موارد مسدود شدن مجراى مني، جراحى ميکروسکوپى ممکن است قدرت بارورى را دوباره برقرار کند.

– عقيمى و داروها:

داروهاى با نسخه مثل سولفاسالازين (که در درمان التهاب زخمى‌شوندهٔ روده بزرگ مصرف مى‌شود) و برخى استروئيدها ممکن است تعداد اسپرم را کاهش دهند. مارى‌جوآنا نيز مى‌تواند اين اثر را ايجاد کند.

– عقيمى و واريکوسل:

در بیماری واريکوسل برداشتن وريدهاى متسع شده تعداد اسپرم را افزايش مى‌دهد.

-عقيمى و حرارت

توليد اسپرم به درجه حرارت حساس است. در برخى موارد لباس تنگ مى‌تواند درجه حرارت بيضه‌ها را به‌‌قدرى افزايش دهد که باعث کاهش تعداد اسپرم شود. پوشيدن شورت مشت‌زنى و زيرشلوار گشادتر ممکن است مشکل را برطرف کند.

-عقيمى و آسيب‌ديدگي:

سابقهٔ ضربه قبلى يا پرتوتابى مى‌تواند باعث آسيب غيرقابل برگشت بيضه شود.

– عقيمى و کمبود هورمون:

در موارد نادر کاهش توليد تستوسترون مى‌تواند باعث کاهش تعداد اسپرم شود. گاهى مى‌توان اين عارضه را با تزريق تستوسترون اصلاح کرد

ناتوانى جنسى

ناتوانى جنسى در مردان به‌صورت عدم توانائى در ايجاد يا حفظ حالت نعوظ مطلوب براى آميزش جنسي، تعريف مى‌شود. تصور مى‌شد که ۹۰ درصد اين مشکلات منشاء فراوانى دارند يعنى ناتوانى جنسى در اثر افسردگي، اضطراب، عدم اعتماد به نفس، يا در بسيارى موارد خستگى از شريک جنسي، ايجاد مى‌شود. در حال حاضر تصور مى‌شود که حدود نيمى از اين موارد منشاء روانى دارند، و بقيه در اثر مشکلات عضوى ايجاد مى‌شوند. با مسن شدن جمعيت مردان اين درصد بدون شک بيشتر خواهد شد.

علت ناتوانى جنسى

عوامل عضوى مسبب ناتوانى جنسى شامل تعدادى بيمارى عمومى مى‌شود که عبارتند از: بيمارى قند، سيفليس، اعتياد به الکل، بيمارى‌هاى تيروئيد و هيپوفيز، وابستگى داروئي. هر عارضه‌اى که باعث کاهش سطح خونى هورمون مردانه (تستوسترون) شود، مى‌تواند منجر به ناتوانى جنسى گردد.

اختلالات عروقى که به بروز ناتوانى جنسى کمک مى‌کنند عبارتند از:

 اتساع موضعى (آنوريسم) آئورت و ترومبوز لگني.

اختلالات عصبى‌اى که باعث بروز اين عارضه مى‌شوند عبارتند از:

تصلب متعدد (مالتيپل اسکلروز) و ضايعات نخاعي.

داروهاى متعددى نيز در بروز ناتوانى جنسى مؤثر هستند که شايع‌ترين آنها عبارتند از:

داروهاى ضدفشار خون، آرام‌بخش‌ها، ضداضطراب‌ها، و محرک‌هاى دستگاه عصبى مرکزى مثل آمفتامين‌ها.

ناتوانى جنسى بعد از برداشتن پروستات از طريق پيشابراه (TURP) شايع نيست، ولى انزال رو به عقب (انزال به سمت مثانه) بروز مى‌کند. بالا رفتن سن به تنهائى باعث ناتوانى جنسى نمى‌شود اگرچه شدت انزال و تمايل جنسى در اواخر عمر کاهش مى‌يابد.

درمان ناتوانى جنسى

درمان بيمارى زمينه‌اى به‌ويژه اگر بيمارى قند باشد، ممکن است باعث درمان ناتوانى جنسى شود. اگر يک دارو مثل داروهاى ضد فشارخون مسبب آن باشد، تغيير آن اغلب مشکل را برطرف مى‌کند. به‌عنوان مثال داروهاى تحت عنوان ”مهارکنندهٔ آنزيم تبديل‌کنندهٔ آنژيونانسين“ احتمالاً کمتر از اکثر داروهاى ضد فشارخون ديگر در عملکرد جنسى تأثير مى‌کنند. در صورت ناتوانى جنسى طولانى مدت، انجام مشاوره با هر دو همسر ممکن است ضرورى باشد، زيرا اختلالات روانى جنسى مى‌توانند به مرور زمان بروز کنند. در موارد نادر تزريق تستوسترون ممکن است ناتوانى جنسى را معالجه کند.

اخيراً داروى يوهيمبين (yohimbine)، که اغلب در ميان داروهاى عاميانه براى مداواى بيمارى‌هاى مختلف يافت مى‌شود، به‌عنوان داروى مؤثر در برخى از موارد ناتوانى جنسى مورد تبليغ قرار گرفته است. يوهيمبين يک محرک جنسى نيست ولى باعث اتساع عضلات برخى از عروق خونى مى‌شود. يوهيمبين ممکن است از همين طريق باعث نعوظ مطلوب آلت تناسلى گردد. در مورد استفاده از اين دارو براى حل مشکل خود از پزشک نظرخواهى کنيد. لطفاً از داروهاى آزمايش نشده‌اى که در برخى فهرست‌هاى راهنما ارائه شده‌اند (مثل عاج کرگدن، يا عصارهٔ بيضه‌هاى نهنگ)، پرهيز کنيد. هيچ دليل قاطعى براى مؤثر بودن اين مواد وجود ندارد و استفاده از آنها لزوماً باعث کشتار غيرضرورى اين حيوانات به خطر افتاده مى‌شود.

منبع : aftabir