بزرگ کردن آلت تناسلی (برای مشاهده فیلم کلیک کنید)
افزایش میل جنسی(برای مشاهده فیلم کلیک کنید)
بيماري پيروني
بیماری پیرونی،مشکل جنسی در آقایان
تنها بعد از مشاوره‌های روان است که مشخص می‌شود برخی از افراد به بیماری خاصی مبتلا هستند که رابطه زناشویی را برای آنها مشکل‌ساز و دردناک کرده است و علت آن هم شاید ضربه و آسیبی باشد که ممکن است در حافظه‌شان جایی نداشته باشد. نام این بیماری، پیرونی است…
روند بيماري پيروني چگونه است؟
بيماري پيروني داراي سه مرحله است:
مرحلۀ حاد بيماري پيروني
علامت مرحلۀ حاد، احساس درد در آلت تناسلي بويژه در حين نعوظ مي باشد. اگر در اين مرحله بيمار به پزشک اورولوژی مراجعه کند، احتمال اينکه با درمان جلوي پيشرفت بيماري را بگيريم زياد است، ولي صددرصد نيست. اين مرحله حدود 12-6 ماه طول مي کشد و اکثر مردان مبتلا نيز يا به آن اهميت نمي دهند و يا اينکه بعلت خجالت به پزشک مراجعه نمي کنند.
مرحلۀ مزمن زودرس بيماري پيروني
پس از سپري شدن مرحلۀ حاد بيماري پيروني ، بيمار وارد فاز مزمن زودرس مي گردد که در آن کم‌کم بافت فيبري در اجسام غاري ايجاد شده و پلاک تشکيل مي شود و بتدريج آلت تناسلي در حين نعوظ بطرف پلاک کج مي شود. اندازه و تعداد پلاک بسته به شدت بيماري و مدت زمانيکه از آن سپري شده است، متغير است. گاهاً اندازۀ پلاک مثلاً 5×5 ميليمتر مي باشد و منفرد است، و گاهاً بيمار مثلاً دو عدد پلاک 2×2 سانتيمتري در روي آلت‌تناسلي خود دارد. اين پلاکها به راحتي با دست قابل لمس هستند. اين پلاکها ضمن کج کردن و کوتاه کردن آلت‌تناسلي، به توانائي نعوظ بيمار نيز آسيب مي زنند. مرحلۀ مزمن زودرس بيماري پيروني حدود 6 ماه طول مي کشد، و پس از آن بيمار وارد مرحلۀ مزمن ديررس بيماري پيروني مي شود.
مرحلۀ مزمن ديررس بيماري پيروني
در مرحلۀ مزمن ديررس بيماري پيروني يک اتفاق مهم مي افتد و آن رسوب کلسيم در روي پلاک است که در اصطلاح به آن کلسيفيه شدن مي گويند. در اين مرحله کجي آلت‌تناسلي شدت يافته، و بيمار مبتلا به اختلال در نعوظ مي شود. در حالت نعوظ ممکن است آلت تناسلي تا محل پلاک سفت شود و بعد از آن آلت‌تناسلي شل باقي مي‌ماند و يک حالت شبيه ساعت شني ايجاد مي شود. يعني آلت‌تناسلي در يک قسمت باريک مي شود. گاهاً شدت کجي آنقدر زياد است که نزديکي امکانپذير نيست. تنها درمان در اين مرحله جراحي است که هميشه مشکل بيمار را حل نمي کند.
تشخیص بيماري پيروني
تشخيص بيماري پيروني در مرحلۀ حاد اهميت خيلي زيادي دارد، چون کمک زيادي مي توان به بيمار کرد. اکثراً سير بيماري پيروني اگر کنترل نشود بطرف ناباروری مي باشد.برخلاف تصور،پیرونی فقط موجب انحنا نمی‌شود؛بلکه موجب برجستگی و دندانه‌دار شدن بافت آلت و باریک‌شدگی و کوتاهی آن نیز می‌شود.دردی که در ابتدای بيماري پيروني وجود دارد،حدود 12 تا 18 ماه بعد از شروع بيماري پيروني از بین می‌رود.اختلال در نعوظ و سفتی آلت در پاسخ به تحریک جهت فعالیت زناشویی به درجات گوناگونی وجود دارد و در مراحل پیشرفته‌تر بيماري پيروني بروز می‌یابد و موجب دردناک و مشکل شدن فعالیت زناشویی می‌شود.
اگر چه بيماري پيروني در هر سن و نژادی مشاهده می‌شود،مردان 40 سال به بالای نژاد قفقازی بیشتر به این عارضه دچار می‌شوند.این بیماری نه مسری است و نه خطر بروز سرطان در اندام تناسلی (سرطان بیضه ، سرطان پروستات و…) را افزایش می‌دهد. بيماري پيروني فقط مردان را مبتلا می‌کند و فقط محدود به آلت تناسلی است،اگرچه عده چشمگیری از افراد به بیماری بافت همبند در ناحیه دست و به میزان کمتر در پا نیز مبتلا می‌شوند؛مانند بیماری دوپویترن.احتمال بروز این بیماری به صورت ژنتیکی نیز وجود دارد.
علت بيماري پيروني چیست؟
علت بيماري پيروني هنوز شناخته شده نیست اما تصور بر این است که سابقه ضربه و آسیب به آلت طی فعالیت زناشویی علت عمده بروز چنین عارضه‌ای است؛حتی اگر خود فرد از چنین سابقه‌ای آگاهی نداشته باشد.اگرچه هنوز تایید شده نیست،گفته می‌شود برخی داروهای فشار خون مانند پروپرانولول نیز ممکن است از عوامل بروز این بیماری باشند. يکي ديگر از موارديکه سبب تشکيل بافت فيبري و کجي بعدي آلت تناسلي مي شود، شکستگي آلت‌تناسلي است، که پديدۀ نادري هم نيست. در شکستگي، آلت‌تناسلي در حالت نعوظ به يک باره تا مي شود، که بدنبال آن درد شديد همراه با تورم شديد و کبودي شديد آلت‌تناسلي و نواحي اطراف ايجاد مي شود. اين افراد نياز به عمل جراحي اورژانس دارند، و اگر عمل نشوند ممکن است براي هميشه دچار ناتواني جنسي شوند.
درمان بيماري پيروني
پزشکان مسوول تشخیص و درمان این گونه بیماران،جراحان و متخصصان بیماری کلیه و مجاری ادراری و تناسلی یا اورولوژیست‌ها هستند و پزشکان دیگر کمتر می‌توانند دست به اقدام درمانی،حتی در صورت تشخیص درست بزنند.بدون درمان،حدود 12 تا 13 درصد از بیماران،خود به خود بهبود می‌یابند و 40 تا 50 درصد بدتر شده و بقیه نیز بدون تغییر باقی می‌مانند.
بسیاری از روش‌های درمانی با استفاده از مکمل‌های دارویی و ویتامینی مانند ویتامین E آزمایش شده‌اند اما نتایج قطعی نبوده‌اند،اگرچه تاثیرات پراکنده‌ای هم نشان داده‌اند.ترکیب ویتامین E و کلشیسین هم آثار درمانی و تاخیر در پیشرفت بیماری را نشان داده است.
ترکیبات جدیدتر شامل داروهای ضد التهاب است که کما بیش موثر بوده است.از ترکیباتی چون پارا آمینوبنزوات پتاسیم، استیل ال-کارنیتین، پروپیونیل ال-کارنیتین، ال-آرژینین و سیلدنافیل یا وایاگرا و پنتوکسی‌فیلین نیز به طور معمول استفاده می‌شود. اینترفرون آلفا-2ب و فرمول سوپراکسید دیسموتاز نیز با تاثیر مثبت همراه بوده‌اند. تزریق وراپامیل به داخل پلاک‌های فیبروز آلت در برخی بیماران موثر بوده است.
درمان جراحی با تکنیک‌های گوناگون از جمله روش نسبیت Nesbit به ویژه اگر یک جراح با تجربه در زمینه جراحی‌های ترمیمی انجام دهد و پروتزهای آلت نیز به ویژه در موارد پیشرفته موثر واقع می‌شود.
در زمینه طب فیزیکی و وسایل توانبخشی،روش‌های کششی توسط خود بیمار و تعدادی از وسایلی که نیروی طولی ایجاد می‌کنند و همچنین استفاده از وسایلی مانند وکیوم یا پمپ آلت برای اصلاح اختلال نعوظ در دست تحقیق و بررسی است.
در پایان باید گفت که بیماری پیرونی،یک بیماری جسمی است اما بر روان فرد بیمار تاثیر بسیاری می‌گذارد و باید به یاد داشته باشیم که مشاوره روانی برای این‌گونه افراد که شاید با همسر و پزشک‌شان هم در این باره صحبت نمی‌کنند،لازم و ضروری است.
