درمان سنگهای ادراری

[sbu_post_image]

درمان سنگ ادراری

گاهی اقداماتی که در منزل برای دفع سنگ انجام میدهید مثل نوشیدن آب فراوان ، خوردن مسکن و … جوابگو نیست وباید به پزشک اورولوژی مراجعه کرد. احتمال دارد پزشک اورولوژی پس از معاینه و سوالات معمول ودرک این موضوع که با تحمل درد امکان دفع خودبه‌خودی سنگ وجود داشته باشد از شما بخواهد با مصرف آب سنگ را دفع و جمع آوری کرده(جمع‌آوری سنگ و ادرار: شما می‌توانید با استفاده از یک صافی، سنگ‌ها و حتی شن‌های دفع‌شده از کلیه را جمع‌آوری کنید. راه دیگرش، جمع‌آوری ادرار در یک ظرف و جمع‌آوری سنگ‌ها از داخل آن است. بهتر است برای گرفتن سنگ‌ها تا 3 روز از زمان پایان درد به این کار ادامه دهید) تا با تشخیص نوع سنگ بتوان درمانهای پیشگیرانه بعدی و رژیم متناسب را پیش گرفت. در واقع با تشخیص نوع سنگ میتوان به علل زمینه ای ایجاد آن پی برد.

گاهی درد بسیار شدید است در این مواقع پزشک اورولوژی تشخیص میدهد که احتمالا سنگ مسیر ادراری را مسدود کرده و یا سنگ خیلی بزرگ است ویا سنگ عفونی بوده و یا سنگ با عفونت ادراری همراه است در این صورت گزینه های دیگر درمان برای حل مشکل توصیه میشود.

مسکنهای قوی و سنگ ادراری

اگر استفاده از داروهای ضد درد معمولی که نیاز به نسخه پزشک ندارد؛ مانند، ایبوپروفن و دیکلوفناک کارساز نشوند ممکن است پزشک معالج تصمیم به تجویز داروهای ضد درد قوی‌تری بگیرد.

نوشیدن آب فراوان و سنگ ادراری

اگر بیمار مبتلا به بیماریهای دیگری نظیر بیماری‌های کلیوی، قلبی یا کبدی مبتلا نباشد. باید بیش از حد معمولِ که 8 تا 10 لیوان آب در روز است آب مصرف کند، چراکه بیمار نیازمند نوشیدن مقادیر بسیار زیاد آب است. از مصرف نوشابه‌های گازدار و آب برخی میوه‌ها (به ویژه گریپ‌فروت) و غذاهای حاوی اگزالات فراوان پرهیز نمایید.

درمان بیماران رنال کولیکی که مقاوم به درمانهای سرپایی هستند:

در صورتی که سنگ منجر به انسداد دستگاه ادراری شده است و یا سنگ همراه با عفونت ادراری باشد روشهای درمانی زبر انجام میگیرد:

سنگ‌شکنی و سنگ ادراری

سنگ بوسیله امواج صوتی که به راحتی از بافت‌های بدن می‌گذرد و دارای قدرت کافی برای شکستن سنگ کلیه است شکسته میشود. این امواج بی‌خطرند و بیمار، آن‌ها را حس نمی‌کند، اما از آن‌جا که تولید هر موج با صدای بلندی همراه است، برای محافظت از گوش‌های بیمار از گوشی استفاده می‌شود. در روش سنگ‌شکنی سنگ‌ها به قطعات ریز شکسته و همراه با ادرار از مجاری ادراری دفع می‌شوند.این روش جز عمومی ترین روشهای درمان سنگ کلیه است زیرا عوارض آن بسیار کم است.

شاید سنگ بزرگ باشد یا جنس آن مقاوم باشد لذا ممکن است به بیش از یکمرحله سنگ شکنی نیاز باشد یا حتی نیاز به جراحی های نوع دیگر باشد. از عوارض سنگ‌شکنی می‌توان به وجود خون در ادرار، کبودی پشت و شکم و درد در زمان دفع سنگ های شکسته شده اشاره کرد.

خارج کردن یا خرد کردن سنگ از طریق پوست

 اگر سنگ‌شکن کارساز نباشد یا سنگ خیلی بزرگ باشد، از pcnl   استفاده می‌شود. در این روش، لوله نازکی از طریق برش کوچکی که در ناحیه پشت بیمار ایجاد شده وارد کلیه می‌شود. سپس با استفاده از آن، یا سنگ مستقیما خارج میشود یا ابتدا خرد میشود و بعد خارج میشود.

یوتروسکوپی(TUL)

در روش TUL ، لوله تلسکوپ نازکی را به نام یوتروسکوپ از طریق مجرای ادراری به محل سنگ هدایت می‌شود و سنگ را به طور کامل خارج میسازد.میتوان برای راحتی کار میتوان ابتدا با روش سنگ شکنی برون اندامی سنگ را خرد کرد بعد از این روش سنگ را خارج کرد.گاهی برای عبور ادرار و خرده‌های سنگ از لوله‌های توخالی کوچکی در حالب قرار داده میشود که حالب را باز نگه دارد و دفع سنگ را آسان تر کند.

جراحی باز سنگ کلیه

آخرین روش خارج کردن سنگ استفاده از جراحی است زیرا این روش عوارض زیادی دارد.در این روش، برشی را در پهلوی بیمار ایجاد می‌شود و از این طریق با دسترسی به کلیه‌ها اقدام به خارج ساختن سنگ یا سنگ‌ها می‌نماید.