[sbu_post_image]
شايع ترين دلايل عفونت ادراري
علل ژنتيکي، فعاليت هاي جنسي، دستکاري هاي سيستم ادراري(سوند و جراحي ها) ناهنجاري هاي سيستم ادراري( تنگي مجرا، حالب، سنگ کليه)، مشکلات تخليه مثانه، ديابت و حاملگي از شايع ترين دلايل عفونت ادراري است.
سیستوسکوپی و اورتروسکوپی چیست؟
در هنگام وجودمشکل ادراری ممکن است پزشک، معاینه سطح داخلی مثانه و پیشابراه به وسیله ی دستگاهی موسوم به سیستوسکوپ(cystoscope ) را توصیه نماید. سیستوسکوپ، عدسی هایی شبیه به میکروسکوپ یا تلسکوپ دارد که به وسیله ی آن می توان داخل مثانه و پیشابراه را مشاهده کرد.
در بعضی از سیستوسکوپ ها از رشته های اپتیک(فیبرهایشیشه ای قابل انعطاف استفاده شده است که تصویر را از نوک لوله دستگاه به قسمت چشمی واقع در سر دیگر لوله منتقل میکنند. قطر سیستوسکوپ به اندازه ی مداد است و نوک آن دارای چراغی است که با نور خود فضای مورد معاینه را روشن می کند.
چنانچه از سیستوسکوپ فقط برای مشاهده ی مثانه استفاده شود، این کار،«سیستوسکوپی»(cystoscopy) و در صورتی که فقط برای مشاهده پیشابراه مورد استفاده قرار گیرد،«اورتروسکوپی»(urethroscopy ) و اگر برای مشاهده همزمان مثانه و پیشابراه استفاده شود،«اورتروسیستوسکوپی(urethrocystoscopy ) نامیده می شود.
از سیستوسکوپی و اورتروسکوپی برای تشخیص عفونت های مکرر دستگاه ادراری،وجود خون در ادرار(هِماچوری)، بی اختیاری ادرار یا وجود مثانه ی بیش فعالف وجود سلول های غیرعادی در آزمایش ادرار، نیاز به قراردادن سوند(کاتتر) در مثانه، درد درهنگام ادرارکردن، دردمزمن لگن، سیستیت(التهاب مثانه)مزمن، انسداد ادراری( مثلاً در بزرگی پروستات یا تنگی مجاری ادراری)، وجود سنگ در مثانه و پولیپ، تومور یا سرطان مثانه استفاده می شود.
می توان برای تشخیص سنگ و بعضی ضایعات حالب از اورِتِروسکوپی(ureteroscopy) استفاد کرد که باید توجه داشت که اورِتِروسکوپی( به معنی مشاهده ی حالب) با اورِتروسکوپی(urethroscopy) به معنی مشاهده ی پیشابراه تفاوت دارد و برخلاف آن، تحت بی هوشی عمومی انجام می شود.
درمان مناسبی برایشان اتخاذ شود.
پیشگیری از عفونت مثانه در مردان
۱. حتی‌الامكان بهتر است از كاتتر استفاده نشود.
۲. مایعات به مقدار زیاد بنوشید، حداقل 8 لیوان در روز
۳. در صورت بروز عفونت ادراری، سریعاً برای درمان مراجعه كنید.
داروهای عفونت مثانه
آنتی‌هیستامین‌ها، آنتی‌کولینرژیک‌ها، داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی، و داروهای ضدافسردگی همگی موفقیت محدودی در کاهش علایم دارند.
داروی پنتوزان پلی سولفات سدیم در تخفیف علایم بعضی از خانم‌ها مؤثر بوده است.
دی‌متیل سولفوکساید یا سایر داروها را می‌توان مستقیماً به درون مثانه وارد کرد. *دی‌متیل سولفوکساید به مدت 15 دقیقه در مثانه نگاه داشته و سپس تخلیه می‌شود. این درمان هر دو هفته تکرار می‌شود، یا تا زمانی که علایم تخفیف یابند و سپس برحسب نیاز تکرار می‌شود. مصرف دی‌متیل سولفوکساید باعث وجود آمدن یک بوی شبیه سیر در پوست و تنفس می‌شود که تا 72 ساعت ادامه می‌یابد.
برای این بیماری راه درمانی قطعاً مؤثر وجود ندارد. انتخاب‌های درمانی عبارتند از داروهای خوراکی مختلف، داروهایی که به داخل مثانه وارد می‌شوند، کارهای مخصوص برای اتساع مثانه، تغییر در رژیم غذایی، تمرینات مخصوص مثانه، و تحریک الکتریکی رشته‌های عصب از راه پوست انجام مشاوره، بازخورد زیستی (بیوفیدبک)، یا هیپنوتیسم یا آرام‌سازی توسط خود فرد جهت کمک به کنترل استرس، عصبانیت، اضطراب و گاهی، افسردگی همراه با اختلالات درد مزمن توصیه می‌شود.
روش‌های جراحی به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرند (تنها به عنوان حربه آخر و هنگامی که سایر روش‌های درمانی شکست خورده باشند و برای بهبود کیفیت زندگی پایین فرد انجام اقدامات غیرمحافظه‌کارانه جایز باشد).
آنتی‌بیوتیک‌ها برای مبارزه با عفونت
داروهای ضداسپاسم برای تخفیف درد
گاهی استفاده از ضد دردهای ادراری برای تخفیف درد
به هنگام درمان و تا دو هفته پس از رفع علایم از نزدیکی خودداری کنید تا التهاب کاملاً برطرف شود.
منبع : کتاب راهنمای پزشکی خانواده- بیماری های کلیه و مجاری ادرار
