[sbu_post_image]
علت سنگ کلیه
(نکاتی که باید از بیمار سؤال شود) عوامل متعددی در ایجاد و بروز سنگ های ادراری دخیل هستند که در ذیل به آنها اشاره می شود:
سابقه ی شخصی و خانوادگی: سابقه ی بیماری در شخص و یا خانواده ی او عامل بسیار مهمی است. به عنوان مثال شخصی که یکبار سنگ دفع کرده است و یا بستگان درجه ی اول او (خواهر، برادر، مادر یا پدر) سابقه ی سنگ ادراری دارند احتمال بیشتری دارد که سنگ دستگاه ادراری بسازد. بنابراین عوامل ارثی خصوصاً در بروز بعضی از انواع سنگ ها قویاً دخیل هستند. به گونه ای که سنگ های کلسیمی اغلب خانوادگی و سنگ هایی از جنس سیستین و گزانتین شدیداً ارثی هستند و سنگ های اسیداوریکی بیشتر در افرادی رخ می دهد که سابقه ی نقرس در خانواده ی آنها وجود دارد.
شغل: در مشاغلی که همواره با حرارت زیاد در ارتباط هستند یا افرادی که پشت میزنشین و بی تحرک هستند امکان ابتلا به سنگ ادراری بیشتر است.
نوع تغذیه: در اشخاصی که سطح زندگی بالاتری دارند و از رژیم غذایی پر پروتئین (بیش از 50 گرم در روز) استفاده می کنند سنگ ادراری شایع تر است. و همچنین در مصرف زیاد مواد کلسیمی، مواد غذایی حاوی اگزالات و فسفات و غذاهای حاوی پورین، غلظت مواد سنگ ساز ادرار افزایش یافته و می تواند باعث سنگ سازی شود. همچنین مصرف مواد غذایی خاص می تواند ادرار را اسیدی یا قلیایی کند و یا غلظت مواد مهار کننده ی رشد و تجمع کریستال ها را تغییر دهد. مصرف زیاد داروی ضد اسیدی معده، ویتامین D، استازولامید و تعداد دیگری از داروها زمینه ی مساعدی را برای ایجاد سنگ مهیا می کنند.
میزان مصرف مایعات در طول شبانه روز: هرچه میزان مصرف مایعات خصوصاً آب آشامیدنی توسط بیمار بیشتر باشد ادرار رقیق تری تشکیل می شود و سنگ سازی کمتر خواهد بود. متأسفانه اکثر مردم تا تشنه نشوند آب نمی نوشند در صورتیکه مصرف آب بدون احساس تشنگی لازم و مفید است و برای فردی که سنگ کلیه یا مجاری ادراری دارد احساس تشنگی یک علامت خطر محسوب می شود.
وجود بیماری زمینه ای: بیماری های زمینه ای مثل پرکاری اولیه غده ی پاراتیروئیده، نقرس و افزایش بی دلیل (ایدیوپاتیک) کلسیم در ادرار فعالیت سنگ سازی را تشدید می کنند.
میزان تحرک و فعالیت فرد (ورزش): در افراد کم تحرک و کم فعالیت به علت راکد بودن ادرار در دستگاه ادراری احتمال ابتلا به سنگ بیشتر است. همچنین کم تحرکی باعث برداشت کلسیم بیشتری از استخوان شده و غلظت کلسیم ادرار را افزایش می دهد.
وجود نقص ساختمانی در دستگاه ادراری: اگر به دلیل وجود عیب ساختمانی در دستگاه ادراری، ادرار در آن محل راکدتر بماند سنگ سازی تشدید خواهد شد.
عفونت: عفونت یکی از عوامل تشدید کننده سیر سنگ سازی است. به طوریکه به دنبال عفونت، سنگ عفونی و به دنبال سنگ، عفونت ادراری عارض خواهد شد. سنگ و عفونت خطرات یکدیگر را افزایش می دهند.
مصرف زیاد نمک: بر اساس مطالعات انجام گرفته مصرف زیاد نمک سبب افزایش دفع کلسیم در ادرار و افزایش خطر سنگ سازی خواهد شد.
به دلایل فوق واضح است در یک بیمار مبتلا به سنگ ادرار بایستی پزشک و بیمار با حوصله و دقت کافی این عوامل را تحت بررسی قرار داده تا علل مساعد کننده ی تشکیل سنگ شناخته شده و در جهت اصلاح آن اقدام شود.
مجمع پزشکی تا کنون به هیچ گونه توضیح مستدلی در این زمینه دست نیافته است. اما گفته می شود که اختلات متابولیسمی، مواد معدنی، کالبدی، در این امر نقش مهمی را ایفا می کنند. تا حدودی به اثبات رسیده است که مسائل ژنتیکی نیز در این امر دخیل هستند. طرز زندگی نیز بر روی بروز بیماری تاثیر می گذارد. محل زندگی بیمارانی که دارای سنگ کلیه هستند معمولا در قسمت هایی با هوای گرم و مرطوب است تا هوای سرد. همچنین افرادی که تحرک کمی دارند بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به این بیماری قرار می گیرند. رژیم غذایی نیز یکی از عوامل کلیدی به شمار میرود. غذاهای پر چاشنی مثل کاری و فلفل نیز خطر ابتلا به بیماری را افزایش میدهند. این امر از طریق مشاهده آداب غذایی فیجی قابل اثبات می باشد. افراد این منطقه معمولا از خوراک های بی طعم و شیرین استفاده می کنند به همین دلیل بیماری سنگ کلیه به ندرت در آنها دیده می شود. اما اغلب افراد هندوستانی که معمولا از غذاهای تند و کاری دار استفاده می کنند معمولا از بیماری سنگ کلیه رنج می برند.
وجود خون در ادرار یک تا دو هفته پس از عمل طبیعی است.
درمان سنگ کليه بدون جراحي
روش انجام PCNL
در اين روش با بيهوشي عمومي يا نخاعي براي بيمار يک سوند حالب گذاشته شده و سپس در موقعيت خوابيده به صورت دمر روي تخت جراحي قرار مي گيرد و سپس با تزريق ماده حاجب از طريق سوند حالب و عکس برداري همزمان با استفاده از اشعه X يا استفاده از دستگاه سونوگرافي موقعيت کليه و سنگ داخل آن را دقيقاً مشخص کرده و يک عدد سوزن از ورودي مناسب وارد کليه مي شود و با خروج ادرار از سوزن از مناسب بودن آن اطمينان حاصل مي کنيم. در مرحله بعد، مسير بين پوست و کليه را بدون اينکه برش جراحي داده شود با استفاده از گشاد کننده ها، گشاد کرده و سپس يک عدد لوله داخل کليه گذاشته مي شود و با عبور دوربين به داخل کليه و آندوسکوپي داخل کليه، محل سنگ را مشخص و با ليزر يا ليتوکلاست، سنگ را کاملاً خرد کرده و با پنس بيرون آورده مي شود.
منبع : متخصص عمل سنگ کلیه