هیپوسپادیازیس :
شایعترین ناهنجاری آلت تناسلی می باشد . شیوع آن در جنس مذکر 1 تا 3 مورد از هر 1000 موالید زنده است .
احتمال این حالت در خویشاوندان کودکان مبتلا بیش از افراد عادی است .
پاتوفیزیولوژی:
هیپوسپادیازیس یک ناهنجاری خفیف تا شدید بوده که مجرای معیوب ، در نزدیکی مجرای طبیعی یا به طور متغیر در سطح شکمی آلت واقع شده است . با این معنی که ممکن است دقیقاً در سمت خلفی حشفه ، در تنه آلت یا در پرینه باشد . انحراف مادرزادی آلت بصورت همزمان ممکن است وجود داشته باشد که به سبب یک نوار فیبری است که از پوست بیضه به آلت کشیده شده و سبب انحنای آلت می شود.
بررسی هیپوسپادیازیس :
هیپوسپادیازیس غالباً در زمان تولد مشخص است ، پرستار در اتاق نوزادان ، ویژگی دفع ادرار را رویت می نماید و افراد مبتلا را شناسایی می کند ، علاوه بر ظاهر آلت که می تواند منجر به اختلال عاطفی شود، افراد مبتلا دارای 2 مسئله دیگر هستند.
مسئله اول : عدم توانایی بیمار در دفع ادرار است که حالت ایستاده بخود می دهد لذا برای انجام این کار باید حالت نشسته داشته باشد .
مسئله دوم : وجود انحنای آلت است که اگر شدید باشد در جریان نعوظ واضح تر شده است و مقاربت را با اشکال مواجه می سازد . تنگی مجرا ، عفونت ادراری ، هیدرونفرمز از دیگر عوارض شایع مربوط به هیپوسپادیازیس درمان نشده است.
درمان اجرایی هیپوسپادیازیس :
1- ایجاد مجرای طبیعی برای امکان خروج مناسب ادرار .
2- بهبود وضعیت ظاهری دستگاه تناسلی جهت انجام فعالیت های فیزیولوژیک .
3- کودکان مبتلا به این ناهنجاری تا زمان ترمیم آن نباید ختنه شوند و زمان مناسب برای جراحی 18-6 ماهگی یعنی پیش از تکامل حس تناسلی می باشد.
بررسی درباره وضعیت کلیه ها ، پرسش از والدین درباره ابتلای کودک به عفونت ادراری ، وضعیت دفع ادرار ، چکه چکه ادرار کردن ، سابقه ناهنجاری های ادراری تناسلی در خانواده جزء بررسی های ضروری است .
تدابیر پرستاری هیپوسپادیازیس:
چنانچه هیپوسپادیازیس خیلی خفیف باشد نیازی به درمان آن نیست ، چنانچه هیپوسپادیازیس شدید باشد پیش از رفتن به مدرسه باید درمان انجام گیرد. جراحی معمولاً تا 3 سالگی بایستی انجام گیرد. زیرا آلت به اندازه کافی رشد کرده است .
مراقبت های پرستاری پس از جراحی هیپوسپادیازیس:
1- شامل آمادگی والدین و کودک برای نوع عمل جراحی مورد لزوم است .
2- والدین را تشویق کنید که اسباب بازی مورد علاقه کودک را برای کاهش اضطراب فراهم سازند.
3- والدین باید انواع فعالیت های سرگرم کننده را برای کودک فراهم سازند.
4- به والدین توصیه می شود که مایعات فراوان به کودک داده شود . مصرف زیاد مایع علاوه بر تأمین مایعات به دلیل جریان آزاد ادرار است .
5- به والدین آموزش دهیم که حرارت کودک را کنترل کرده و ادرار را از نظر تیرگی و بوی نامطبوع ادرار مورد بررسی قرار دهند ، هرگونه علامت از عفونت سیستم ادراری باید بلافاصله گزارش شود .
6- بیمار چند روز اول باید استراحت مطلق باشد .
7- بهتر است کودک ار لباس های گشاد و آزاد استفاده کند.
8- استفاده از اسباب بازی های نوک تیز ، سنگین ، شنا ، فعالیت های خشن تا مدتی بعد از عمل جراحی باید محدود شود.
9- جهت کاهش ادم ، از پانسمان فشاری استفاده می شود که تقریباً پس از 4 روز برداشته می شود.
10-کودک باید داروی ضد درد را طبق دستور دریافت نماید ، حتی زمانی که درد ندارد ، زیرا مسکن می تواند اسپاسم مثانه را کاهش دهد.
11-والدین قبل از ترخیص باید در جریان مراقبت از سوند یا استنت قرار گیرند.
منبع: خیریه عاشورا
