[sbu_post_image]
انکو ارولوژی (Onco-urology)
سرطانهای اورولوژی
شاخه ای از علم ارولوژی است که اختصاصاً با درمان سرطانهای دستگاه ادراری سرو کار دارد. با پیشرفتهایی که امروزه در درمان سرطان رخ داده نیاز رشته ارولوژی به گروهی که به طور ویژه در این زیر شاخه فعالیت کنند، وجوب یافت. درمان سرطان های ادراری صرف عمل جراحی عضو درگیر نیست. وظیفه انکوارولوژیست بررسی هر بیمار سرطانی به صورت اختصاصی است. در این بررسی انکوارولوژیست بایستی تعیین کند که درمان اصلی بیمار کدام است؟ (مثل جراحی، رادیوتراپی، شیمی درمانی، هورمون درمانی). آیا قبل از شروع درمان اصلی احتیاج به درمان پیش نیاز دارد؟ (مثل شیمی درمانی، رادیوتراپی یا هورمون درمانی). آیا پس از درمان اصلی احتیاج به درمان تکمیلی دارد؟ (مثل شیمی درمانی، هورمون درمانی یا رادیوتراپی). پیگیری درمان در چه فواصلی انجام می شود و در هر فاصله چه بررسی هایی لزوم دارد. در ضمن انکوارولوژیست بایستی توانایی کنترل بیماری در صورت عود و شکست درمان داشته باشد.
سرطان پروستات (prostate cancer)
سرطان پروستات به دلیل شیوع فراوان و قابلیت درمان قطعی اهمیت فراوان دارد. تشخیص سرطان پروستات با آزمایش PSA و معاینه انگشتی از پروستات آغاز می شود. در صورت بالا بودن عدد PSA یا غیر طبیعی بودن معاینه بیوپسی پروستات لزوم پیدا می کند. لازم به توضیح است که هر آزمایش یا معاینه غیر طبیعی به معنی سرطان پروستات نیست و تایید آن با بیوپسی لزوم دارد.
بیوپسی پروستات امروزه با هدایت سونوگرافی انجام میشود تا بالاترین دقت در کشف سرطان پروستات داشته باشد.
رادیکال پروستاتکتومی (Radical Prostatectomy)
عمل جراحی برداشتن کامل پروستات که فقط در موارد سرطان پروستات محدود به عضو انجام میشود شامل برداشتن کامل پروستات و غدد وزیکول سمینال و غدد لنفاوی لگنی است. پروستات از مجرا و مثانه جدا شده و پس از آماده سازی مثانه، مجدداً به مجرا دوخته میشود. این عمل با عمل جراحی برای بزرگی خوش خیم پروستات که در آن فقط قسمت مرکزی پروستات برداشته میشود و به صورت روزمره توسط اکثر ارولوژیست ها انجام میشود متفاوت است.
رادیکال پروستاتکتومی عمل جراحی سنگین است و به تجربه بالایی احتیاج دارد. تجربه بیش از 300 مورد رادیکال پروستاتکتومی در پرونده های ما ثبت است. جدا از عوارض پروستاتکتومی حین عمل جراحی شامل خونریزی این عمل بیشتر به خاطر عوارض دیررس شامل بی اختیاری ادراری و ناتوانی جنسی مورد توجه است. در بیماران ما بیش از 95% بیماران کنترل ادراری مناسب، بدون استفاده از هیچ وسیله ای مثل پوشک داشته اند. میزان توانایی جنسی پس از عمل با انجام جراحی با حفظ دسته عصبی – عروقی حدود 50% است که با توجه به سن بالای بیماران هنگام عمل جراحی و ضعف پایه ای قبل از عمل میزان قابل قبولی است.
سرطان مثانه (Bladder Cancer)
سرطانهای مثانه به دو دسته سطحی و با تهاجم عضلانی تقسیم میشود.
سرطانهای سطحی با برداشت تومور از طریق مجرای ادراری و استفاده از شیمی درمانی یا ایمونوتراپی مکمل درمان میشود. در صورتی که تومور از مخاط مثانه عبور کرده باشد و درگیری به عضله مثانه رسیده باشد، درمان خارج کردن کامل مثانه و غدد لنفاوی لگنی است. این عمل در مردان با خارج کردن پروستات و در زنان با خارج کردن رحم همراه است. این عمل را بر حسب شرایط با انحراف مسیر خروج ادرار به صورت کیسه دایمی، ایجاد کیسه ای از روده که از طریق مجرا یا سوراخی از شکم خارج شود.
تومور بیضه (testis Cancer)
سرطان بیضه در سنین جوانی رخ می دهد. علامت آن اغلب بزرگ شدن و سفتی بیضه بدون درد است که گاهی با بیماریهای دیگر بیضه نظیر عفونت قابل اشتباه است. درمان آن خارج کردن کامل بیضه و طناب آن است. سلولهای سرطان بیضه با سرعت بسیار زیادی رشد می کنند و یکی از بیشترین سرعت رشد سلولهای سرطانی را دارد. این سرطان اغلب از طریق غدد لنفاوی پشت صفاق گسترش می یابد و آزمایشات هورمونی خاصی را بالا می برد.
سرطان بیضه همانطور که بسیار سریع رشد می کند و می تواند به سرعت کشنده باشد، بسیار نیز درمان پذیر است. در بعضی بیماران نیاز به خارج کردن غدد لنفاوی پشت صفاق می باشد که عمل جراحی سنگین است و نیاز به تجربه فراوان دارد تا حدی که برخی ارولوژیست ها نیز درمان جایگزین مثل شیمی درمانی را به جای آن برمیگزینند. در مواردی لازم است قبل از عمل جراحی، شیمی درمانی انجام شود. عمل جراحی خارج کردن غدد لنفاوی پشت صفاق پس از شیمی درمانی یکی از پیچیده ترین اعمال جراحی در حیطه ارولوژی است. ارولوژیست های انگشت شماری این و به تعداد بسیار اندک از این عمل جراحی را انجام داده اند.
سرطان کلیه (Kidney Cancer)
سرطان کلیه امروزه اغلب در طی بررسی های دوره ای و بدون علامت تشخیص داده می شود. بسیاری از توده های کلیوی کیستهای ساده کلیه هستند که احتیاج به اقدام خاصی ندارد. کیستهایی که حاوی نسج هستند یا توده های تو پر کلیه که احتمال بالای بدخیمی دارند به جراحی نیاز دارند.
لازم به توضیح است که تومورهای کلیه به دلیل مقاومت به شیمی درمانی و رادیوتراپی درمان دیگری بجز جراحی ندارند.
در صورتی که توده کلیه کوچک باشد و امکان برداشت توده با حاشیه ای امن وجود داشته باشد، درمان جراحی با حفظ کلیه انجام میگیرد. در غیر این صورت درمان استاندارد برداشت کل کلیه با چربی اطراف آن به همراه غشای پوشش دهنده کلیه و در مواردی غدد لنفاوی موضعی و غده فوق کلیوی همان طرف می باشد.
تومورهای کلیوی پیشرفته می توانند در مسیر سیاهرگ کلیوی تا قلب گسترش یابند که این عمل به همراه عمل جراحی قلب باز انجام میگیرد.
تومور سیستم جمع کننده (Upper Tract Tumor)
سیستم جمع کننده ادرار در کلیه می تواند توموری همانند مثانه پیدا کند. این تومورها میتواند در تمامی مسیر حالب عود داشته باشد. تشخیص این سرطان و افتراق آن از سرطان کلیه نیاز به تجربه و تستهای تکمیلی دارد زیرا درمان این بیماری با سرطان کلیه تفاوت عمده دارد و نیاز به برداشتن کلیه، تمامی حالب بعلاوه قسمتی از مثانه در اطراف سوراخ حالبی مربوطه می شود. احتمال عود در مثانه و به میزانی کمتر در سیستم جمع کننده کلیه مقابل وجود دارد.
تومور غده فوق کلیوی (Adrenal Tumor)
غده فوق کلیوی که مسئول تولید هورمون کورتیکواستروئید و مینرالواستروئید است، می تواند تومورهایی با ترشح این هورمونها یا بدون توانایی ترشح هورمون و سرطانی داشته باشد که نیاز به عمل جراحی خارج کردن توده داشته باشد.
برگرفته از سایت uroweb
